Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Έλληνας που έχεις Συνηθίσει.

αυτός που σε ανάρτηση "ενημερωτικού" μπλογκ για καταγγελία βιασμού (http://bit.ly/1aJKdxu), απαντάει "τα χρειαζόταν το πουτανάκι". Αυτός που κάνει τον κόπο να αφήσει σχόλιο "προσέχτε παιδιά που τον δίνεται γιατί έχει γεμίσει ο τόπος καριόλες που μετά σου κάνουν μήνυση και ζητούν λεφτά". Ο φιλόξενος έλληνας που επισημαίνει "μπα; είχαμε τις αγγλίδες, τώρα τα κάνουν και οι βελγίδες;". Αυτός ο μοντέρνος νεοέλληνας που αναρωτιέται: "τι δουλειά είχε να τα πίνει στο μπαρ και να μιλάει με δύο άντρες;".

Είναι γνωστός μάλλον νόμος στο κράτος του νεοέλληνα ότι απαγορεύεται δια ροπάλου να πίνεις στο μπαρ με δύο άντρες. Και μου λές μετά για μπούργκες και αηδίες....

Ο νεοέλληνας λοιπόν ο αγράμματος και αστοιχείωτος που φυσικά δεν πιστεύει στην ισότητα των δύο φύλων καθώς η φύση τον "προίκισε" απλόχερα και καλά έκανε, σαν να του το χρώσταγε η πλάση. Αυτός ο άντρας "ο σωστός" που θέλει τη γυναίκα και πουτάνα και αγία, και βρωμιάρα στο κρεββάτι και κυρία στην κουζίνα, και έτσι και γιουβέτσι. Που αν δεν θέλει να "κουνήσει την αχλαδιά" μάλλον είναι κρύα κομπλεξική ανοργασμικιά (και βγαίνει και με τις φίλες της αντί να περιμένει τον πασά να επιστρέψει στο σπίτι) ή λεσβία. Και που δεν έχει δικαίωμα να ζητάει σεξ εκτός αν επιθυμεί να αναπαραχθεί. Γιατί έτσι κάνουν στο ζωικό βασίλειο (ξέρει αυτός σαν τράγος που είναι). Ο τύπος που του φαίνεται δικαιολογημένος ο βιασμός όταν κάποια ντύνεται -κατά τη γνώμη του - προκλητικά. Αυτό το υπέρλαμπρο μυαλό που θεωρεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα σε "καλομαθαίνουν". Αυτός που τελειώνει το ακατάσχετο και άκρως ακατανόητο λογίδριο δίνοντας συμβουλές στα απανταχού θυληκά και κουνώντας το δάχτυλο "δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένη και οι βιασμοί από 'δω και πέρα θα πολλαπλασιάζονται". ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΒΙΑΣΤΗΣ. Και αυτός ο νεοέλληνας πρέπει να σοδομισθεί βάναυσα από την κάθε τρόϊκα (και όχι για ευχαρίστηση). Αυτός ο νεοέλληνας αξίζει όλα όσα τραβάει και του αξίζουν και δέκα φορές χειρότερα. Είναι η ντροπή του κόσμου, που δεν είναι και πολύ καλύτερος γενικά, αλλά είναι ο λόγος που οποιοσδήποτε εύχεται και προσεύχεται για αφανισμό αυτού του μπασταρδοκράμματος είναι σχεδόν δικαιολογημένος (με την έννοια ότι δεν δικαιολογώ επουδενί τον φόνο ούτε ΚΑΝ ως ποινή, αλλά κάτι τέτοιες στιγμές ας πούμε πως αν έσκαγε το ηφαίστειο της Σαντορίνης και σηκωνόταν κάνα τσουνάμι, δεν θα ήμουν ακριβώς συντετριμμένη).

Πες μου, πως αντέχεις αυτόν τον άνθρωπο να περπατάει δίπλα σου. Να ψηφίζει. Να σου τρώει τον αέρα.Κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος ακραίος. Βλέποντας τέτοια αηδιαστικά υποκείμενα να περιφέρουν το άχρηστο σαρκείο τους ανέμελα, ίσως και περήφανα. Και μη μου πεις ότι είναι μεμονωμένη περίπτωση. Ξέρεις κι εσύ τέτοιους. Ειλικρινά, δε βαρέθηκες να τους ανέχεσαι;

Και λέω. Η δημοκρατία είναι για όσους την πιστεύουν και τη σέβονται και την εξασκούν. Η ελευθερία έκφρασης είναι για όσους την προασπίζονται και δεν τρομοκρατούν τους γύρω τους ("οι βιασμοί από 'δω και πέρα θα πολλαπλασιάζονται"). Ίσοι είναι αυτοί που αναγνωρίζουν την ύπαρξη του ίσου. Όλοι οι άλλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται δίχως ανωτερότητα. Γιατί ανωτερότητα για τον κρετίνο σημαίνει αδυναμία. Φτύνω στα μούτρα σου Λεοπόλδε που θα έπρεπε να σε λένε ΛεοΠΟΡΔΟ.



Δευτέρα 2 Σεπτεμβρίου 2013

"αμα σε τρώει το μουνί σου, στο τέλος τρως το κεφάλι σου"



λαϊκή σοφία δικής μου παρασκευής γιατί καταπως φαίνεται είμαι λαϊκιά. Κάθε που έχει φεγγάρι και μερικές φορές και άνευ φεγγαριού, δηλαδή όποτε μου γκαβλώσει, με πιάνει και μένα -που είμαι η χαρά της ζωής - η κλαψομουνιά μου. Γιατί δεν έχω αξιωθεί να βρω ένα μόνιμο σύντροφο, γιατί δεν έχω κάνει παιδάκια, γιατι δεν έχω κάποιον να πηγαίνουμε μαζί σουπερμάρκετ, γιατί δεν έχω μια συμβατική καθημερινότητα γιατι γιατί γιατί κι όλο κλάνει το γατί. Αποφεύγω περίτεχνα να θυμηθώ ότι όσους μόνιμους συντρόφους ειχα φρόντισα να τους εξολοθρεύσω με όλα τα νόμιμα μέσα. Ότι δύο φορές που θα μπορούσα εν δυνάμει να μείνω έγκυος καθώς τη μία φορά σκίστηκε το προφυλακτικό (μεγαλοτσούτσουνος) και την άλλη φορά του γλίστρυσε και δεν πήρε χαμπάρι (μικροτσούτσονος) έτρεξα πανικόβλητη να βρω σαπουνάδα κόλπου και χάπι επόμενης μέρας. Ότι σιχαίνομαι το σουπερμάρκετ και ιδιαίτερα να έχω κάποιον να μου λεει τι να πάρω από το σουπερμάρκετ ή ακόμα χειρότερα να μη συμβιβάζεται με τις επιλογές μου. Και τελικά ότι κάθε φορά που προσπαθώ να δημιουργήσω μια συμβατική καθημερινότητα με πιάνουν κρίσεις πανικού πως εγκλωβίστηκα, από αυτές που δε μπορείς να ανασάνεις και να καταπιείς, που λιποθυμάς, ξερνάς ακατάπαυστα και τελικά σε στέλνουν στο ντιβάνι του ψυχιάτρου.

τώρα έχω μπει στην περίοδο μιζέριας. μου λείπουν τα παιδάκια. τα φρεσκοσιδερωμένα σώβρακα του άλλου στο συρτάρι. οι φέτες βιτάμ στο πρωινό. το ροχαλητό τις νύχτες και οι κλανιές κάτω από τα σεντόνια. μου λείπουν μα τον αυτόν που έχω ιερό. μου λείπουν και τα θέλω. ερωτευτηκα παντρεμένο. και αγόρασα πλατφόρμες από γνωστή αμερικάνικη φίρμα. πες μου τώρα τι είναι χειρότερο. θα μας πάει η χρονιά γαμιώντας, σας το λέω να το ξέρετε.