Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

η Υβ Όννη απαντά:

(βάζω τα γυαλιά με τον μαύρο κοκκάλινο σκελετό και φτιάχνω τσάι που το σιχαίνομαι. Πάντα ήθελα να παίξω τον ρόλο της απαντήτριας επειδή είμαι πολύ κακή σε αυτό. Καταλαβαίνω τις ερωτήσεις λάθος, δεν έχω ιδέα σε τι πράγμα αναφερόμαστε και ως ελληνίς έχω άποψη για τα πάντα. Άκου...)

μια απορία: πέρα από το γαμήσι υπάρχει τίποτε άλλο; η σοκολάτα ίσως;

πόσο κλασσικό αυτό το στερεότυπο πια! μα, ναι  εννοείται! η σοκολάτα ειδικά! ιδιαίτερα όταν πασαλείβεσαι μ'αυτή και ρίχνεις ενα γαμήσι! θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα τον υπερβόρειο. Έτρωγα μια υπερβόρεια σοκολάτα και ως ευγενικό ον του πρόσφερα ένα κομμάτι. Εννοείται ότι το σχολίασε αναλόγως ("μπα εγώ δε χρειάζομαι σοκολάτα" νια νια νια, τι μας λες ρε σκατό ας πούμε) και τεσπά έτρωγε ήδη καραμέλα οπότε νο θενκς. Αυτό που δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό είναι ότι η σοκολάτα ήταν ο δούρειος ίππος μου. Τι να του έλεγα δηλαδή; πόσο είναι το παλαμάρι του βαρκάρη που ειναι ζωγραφισμένος πάνω στις καραμέλες σου;;;;  για να το συντομεύω, αν εξαιρέσουμε το φαγητό, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που βάζω πάνω από το γαμήσι. Μάλλον κανένα, εντάξει μ'αρέσει το διάβασμα και η μουσική αλλά αυτά απλά βοηθούν στο να στηθεί ατμόσφαιρα. Και να πάρεις καμμιά ιδέα.

αφού ο δημιουργός τα πάντα με σοφία εποίησε, γιατί το αγόρι τελειώνει στο τσακ μπαμ αφήνοντας σχεδόν πάντα το κορίτσι στα κρύα του λουτρού;

η ερώτηση προυποθέτει ότι πιστεύεις στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης. Εγώ πιστέυω στην μάνα γή που ως μάνα απλά υπομένει οπότε νομίζω ότι καταλαβαίνεις με τι στωικότητα θα απαντήσω. Το αγόρι τελειώνει στο τσακ μπαμ για να πάρουν σειρά και τα υπόλοιπα αγόρια! Καλώς η κακώς το θυλυκό μπορεί να συνευρεθεί ερωτικώς με περισσότερα του ενός αρσενικού τη φορά. Κοίτα το ζωικό βασίλειο. Η γάτα μου κάθε φορά που βγαίνει έξω κάνει πάταγο. Ο γάτος μου από την άλλη... αναγκαστήκαμε να του τα κόψουμε γιατί επειδή δεν προλάβαινε να πάρει σειρά του πρηζόντουσαν τόσο πολύ τ'αρχιδάκια που παραλίγο να μας μείνει στο χέρι μια φορά. ΑΛΛΑ, επειδή υπάρχουν και οι κοινωνικές συμβάσεις που δεν επιτρέπουν σε πολλούς από μας να ακολουθούμε ανάλογες τεχνικές με αυτές που περιέγραψα, μία είναι η απάντηση που μου έρχεται. Το πρόβλημα δεν είναι που ο δημιουργός έκανε το αγόρι να μην αντέχει, το πρόβλημα είναι που το κορίτσι δε γκρινιάζει για σοβαρά θέματα.


αφού το κορίτσι στο πήδημα ικανοποιεί πάντα το αγόρι, γιατί το αγόρι ψάχνει πάντα καινούργιο κορίτσι να πηδήξει;

καλά με κοροιδεύεις έτσι; ποιο φαγητό σ'αρέσει; Ο μουσακάς. ωραία, επί είκοσι χρόνια κάθε μέρα μουσακά.  Πόσο κλασσικό, πόσο ελληνικό, πόσο αληθινό παράδειγμα! νομίζω στον σεξουαλικό τομέα δεν ψάχνουμε την ικανοποίηση αποκλειστικά και μόνο, ψάχνουμε καταρχήν την περιπέτεια και μετά την ικανοποίηση. Γιατί αλήθεια, δεν σε ικανοποιεί η χούφτα σου; εμ, ψάχνεις όμως και παραέξω... είναι το πίρι πίρι, η άβολη αρχή, η εξερευνηση, η εξoικίωση, η βαρεμάρα, η δυσπεψία... ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΚ! νομίζω πως έτσι πρέπει να είναι. Και νομίζω πως δεν ισχύει μόνο για τ'αγόρια αυτό αλλά και για τα κορίτσια επίσης. Δεν είμαι δα και λάθος της φύσης (καλά εννοείται πως όχι) αλλά ούτε και σπάνιο φαινόμενο. Πόσο φριχτά βαριόμαστε εμείς οι γυναίκες. Πόσο φριχτά σας βαριόμαστε όταν κανονίζετε να ψήσετε στο μπαλκόνι, και να πιείτε μπύρες... όταν γυρνάτε από τη δουλειά, όταν βαριέστε να πάτε στο γαμωσουπερμάρκετ.... αλήθεια, γιατί νομίζεις ότι μας αρέσει να μας γαμάτε από πίσω; πόσο φριχτά βαριόμαστε να δούμε τη φάτσα σας μερικές φορές....


οι ιθαγενείς που δεν διαθέτουν δαντέλες, ζαρτιέρες και τα συναφή, έχουν λιγότερο πάθος - επιτυχία στο πήδημα;

Όχι, δεν είναι θέμα dna μάνα μου. Δεν έχω τέτοια άποψη και δεν βρίσκω και λόγο να δικαιολογεί τέτοια άποψη. Απλά εγώ δε βρίσκω έλληνα γκόμενο, ρίξε το φταίξιμο σε μένα! Αλοίμονο, ποια είμαι εγώ να πω οτι φταίνε οι έλληνες; ή οι γκόμενοι; εδώ δε μπορώ να καταλάβω ούτε καν τι πανικός έχει πέσει με τους βύζους τώρα τελευταία. Όπου κοιτάξω ή βλέπω βύζους, ή άντρες να κοιτάνε βύζους. Μια φορά ρώτησα έναν γιατί; Ένας στους δύο έχει τέτοια εξάρτηση. Η μάνα σου έχει τέτοια εξάρτηση. Ξέρεις τι μου απάντησε υποθέτω.... "Άσε ήσυχη τη μανα μου ρε μουνί!!!!"





Περιμενω νέα σου στο απαυτό μου. Μια φορά είχα γνωρίσει έναν alex... ήταν με διαφορά ο καλύτερος άντρας που γνώρισα και περπάτησε πάνω στη γή... όταν έλεγα το όνομά του μου κοβόταν η ανάσα. ακόμα.





"έεεελα να παίξουμεεεε, θα σου χαρίιισω ότι θεεεες".... τον αξιωματικό. Όχι, όχι τον αξιωματικό, το άλογο καλύτερα. Ε, αφού δε μπορεί να κάνει τη δουλειά του ο βασιλιάς....
αλλά αποφάσισε μάνα μου, γιατί εγώ με το νταντελωτό μέσα στην υγρασία την έχω σίγουρη την πούντα. Αυτό που κάθεσαι στο κρεβάτι με τη ζαρτιέρα κι αυτός αισθάνεται υποχρεωμένος να σε ρίξει με γλυκόλογα, δεν το καταλαβαίνω. Και δε μ'ενδιαφέρει κιόλας. Μπορείς; α να γεια σου. Δε μπορείς; α να γεια σου επίσης. Τι συζητάμε;;;;; Μου το 'λεγε η φίλη μου η τζοάνα στο λύκειο, "και ο πέτρος λέει και λεει και εγώ σκέφτομαι γιατί δε γαμιόμαστε;" Αλλά τότε ήταν άλλα τα χρόνια, τα παιδιά στο λύκειο δεν γαμιόσαντε, εμείς είμασταν ανήλικες και ο πέτρος ήταν στην ΚΝΕ. Με λίγα λόγια, υπήρχε δικαιολογία. Τώρα; λεει αυτός, λεει... ότι δεν πρέπει να βασανιζω τον εαυτό μου. Ότι αμα θέλω να κάνω σεξ με άλλους είναι οκ. Ότι αν είναι να το σκέφτομαι συνέχεια, τότε δεν πειράζει, ας το κάνω... γιατί του είναι προφανές δηλαδή οτι είμαι αγάμητη; ότι δεν θα πήγαινα ποτέ με άλλον άντρα πέρα από αυτόν; ότι το σκέφτομαι συνέχεια; απαντάω πάντα αυτά που θέλει ο κόσμος να ακούσει. Το ξέρω, δεν πρέπει, αλλά το κάνω. Θα αλλάξει κάποια στιγμή αυτό. Όχι σήμερα. Τι θέλει ν'ακούσει αυτός;

"μερικές φορές το να πηδιέσαι δεν είναι τόσο ωραίο όσο το να το σκέφτεσαι, μερικές φορές το καλύτερο είναι ο συνδυασμός και μερικές φορές ως πρακτική είναι τόσο αίσχος που καλύτερα να μείνει στην σκέψη"

αυτό για τους άλλους το άφησα αναπάντητο. αφενός γιατί νομίζω πως θέλει να ακούσει  πως δεν υπάρχουν άλλοι. αφετέρου γιατί αυτή την εποχή δε μπορώ να βάλω ανάμεσα στα πόδια μου κανέναν άλλον. τρίτον γιατί ούτε θέλω, ούτε πρέπει να το ξέρει. Μ'αυτά και μ'αυτά ήθελα τόμπολα αλλά αρκέστηκα στην τρίλιζα.... η μοίρα της γυναίκας. Πόσο μα πόσο αληθινό.

εδώ σε ένα ενσταντανέ όπου φαίνεται το γαλλικό μανικιουρ και οι περλίτσες μαγιόρκας. γιατί μπορώ.

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012

δείγμα ξενόγλωσσης, υπερρεαλιστικής, ποιητικής γραφής από την τελευταία μου συλλογή "Καλά, μιλάμε, γάμησα πάλι!" :

hey I just met you and this is crazy but here's my pussy so fuck me maybe?


 

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

αυτή είναι πόδι, αυτός είναι χέρι, εντάξει, πες μου τι σκατά πιθανότητες υπάρχουν; το κλασσικό... "άσε μας κουκλίτσα μου"....

Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012

αμ τα θέλει και σένα ο κωλαρίγκος σου.... η κυρά στον καναπέ βλέπει τούρκικο και 'συ στο κινητό στέλνεις μηνύματα... που πας βρε κερατούκλη! τώρα βέβαια θα μου πεις, που'ναι η δική σου ευθύνη μαντάμ;;; αφού την ξέρεις την οικογενειακή κατάσταση του κυρίου, γιατί πας να χωθείς;;; να σου πω μωρέ κάτι... αυτά να ήταν τα ηθικά και τα ανήθικα... πήξαμε στους ηθικούς και τους ερωτευμένους... καταλήγουν να στέλνουν μηνύματα σε ξένα κινητά και στον καναπέ να βλέπουν τούρκικα. Τέτοιους ερωτευμένους μόνο να τους φουντώσω το πάθος γίνεται. Άσε που για έναν καλό πήδουλο πλεον αξίζει να μοχθήσεις.

Σάββατο 17 Νοεμβρίου 2012

και να πεις ότι δεν άστραφτε η βέρα στο δάχτυλό σου λες και φόραγες κοτζαμ σιλμαρίλλιον; ε, δεν την είδα. κάνε μου μήνυση. με μεγάλη συγκίνηση μπορώ πια να ισχυρίζομαι πως έφτασα στο ανώτατο επίπεδο του να βλέπω μόνο ότι θέλω και μου κάνει καλό. Τώρα πρέπει να μάθω να ελέγχω και την ακοή μου. Οφού!

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ο μεγαλύτερος εφιάλτης μου, που πηγάζει από την κακή αίσθηση του χρόνου που έχω και την μόνιμη βιασύνη μου, είναι ότι μια μέρα θα βγώ στον δρόμο και θα σέρνω με το τακούνι μου ένα βρακί από τα χιλιάδες που βρίσκονται σκορπισμένα στο σπίτι μου. το ξέρω πως σας ακούγεται περίεργο, σχεδόν ακατανόητο πως μια περσόνα σαν εμένα, σχεδόν νεραιδούφαντη, μπορεί να έχει αυτό το ψεγάδι της ακαταστασίας. Κι όμως. Είμαι Τσαπατσούλα.

Εδώ σε μία πρόσφατη έξοδό μου, όπου από την αυξημένη ανησυχία που μου προκάλεσε ο εφιάλτης, αποφάσισα να βγάλω ότι βρακί είχα πάνω μου έτσι, για να είμαι σίγουρη.

Τετάρτη 7 Νοεμβρίου 2012

-είσαι καταπληκτικός..... (σταυροπόδι χαλαρό ώστε να φανεί το βρακί)
-δεν είναι ωραία αυτή η ειρωνική σου στάση αλλά θα σ'ευχαριστήσω όπως και να'χει (σταυρώνει αμυντικά τα χέρια μπροστά στο στήθος).


Σωστά. Δεν είσαι καταπληκτικός. Είσαι χέστης, ηλίθιος και βαθιά κομπλεξικός. Δεν έχεις ίχνος οξυδέρκειας, είσαι και αγενής γιατί άμα σου λένε ένα κοπλιμέντο ή πες ένα ρημαδοευχαριστώ ή κάν'το γαργάρα αλλά στ'αλήθεια απ'όλα τα ελαττώματα του κόσμου που μόλις σου πρόσαψα τίποτα δεν πιάνει τόπο μπροστά στη μιζέρια σου.

Και με το τέλος αυτού του σύντομου επεισοδίου, επιστρέφουμε πίσω στον βόρειο γκόμενο. Θα είμαι μέσα στους λίγους, μπορεί και η μοναδική, που δεν θα μεταναστεύσω εξαιτίας της ανεργίας αλλά εξαιτίας του πούτσου (ή μήπως έπρεπε να πω του "πέους") που επιθυμώ να φάω.

Κυριακή 4 Νοεμβρίου 2012

κάθε βράδυ ταξιδεύω χιλιόμετρα. μερικές φορές το καταλαβαίνεις. μερικές μπορεί και οχι. κάθε πρωί ξυπνάω με αίματα στα πόδια. καμμιά φορά σου λερώνω τα σεντόνια. καμμιά φορά ξυπνάω. καμμιά φορά όχι. κατάθλιψη. τι μικρή λέξη....