η Υβ Όννη απαντά:
(βάζω τα γυαλιά με τον μαύρο κοκκάλινο σκελετό και φτιάχνω τσάι που το σιχαίνομαι. Πάντα ήθελα να παίξω τον ρόλο της απαντήτριας επειδή είμαι πολύ κακή σε αυτό. Καταλαβαίνω τις ερωτήσεις λάθος, δεν έχω ιδέα σε τι πράγμα αναφερόμαστε και ως ελληνίς έχω άποψη για τα πάντα. Άκου...)
μια απορία: πέρα από το γαμήσι υπάρχει τίποτε άλλο; η σοκολάτα ίσως;
πόσο κλασσικό αυτό το στερεότυπο πια! μα, ναι εννοείται! η σοκολάτα ειδικά! ιδιαίτερα όταν πασαλείβεσαι μ'αυτή και ρίχνεις ενα γαμήσι! θυμάμαι όταν πρωτογνώρισα τον υπερβόρειο. Έτρωγα μια υπερβόρεια σοκολάτα και ως ευγενικό ον του πρόσφερα ένα κομμάτι. Εννοείται ότι το σχολίασε αναλόγως ("μπα εγώ δε χρειάζομαι σοκολάτα" νια νια νια, τι μας λες ρε σκατό ας πούμε) και τεσπά έτρωγε ήδη καραμέλα οπότε νο θενκς. Αυτό που δεν του πέρασε ποτέ από το μυαλό είναι ότι η σοκολάτα ήταν ο δούρειος ίππος μου. Τι να του έλεγα δηλαδή; πόσο είναι το παλαμάρι του βαρκάρη που ειναι ζωγραφισμένος πάνω στις καραμέλες σου;;;; για να το συντομεύω, αν εξαιρέσουμε το φαγητό, δεν υπάρχουν πολλά πράγματα που βάζω πάνω από το γαμήσι. Μάλλον κανένα, εντάξει μ'αρέσει το διάβασμα και η μουσική αλλά αυτά απλά βοηθούν στο να στηθεί ατμόσφαιρα. Και να πάρεις καμμιά ιδέα.
αφού ο δημιουργός τα πάντα με σοφία εποίησε, γιατί το
αγόρι τελειώνει στο τσακ μπαμ αφήνοντας σχεδόν πάντα το κορίτσι στα κρύα
του λουτρού;
η ερώτηση προυποθέτει ότι πιστεύεις στην ύπαρξη μιας ανώτερης δύναμης. Εγώ πιστέυω στην μάνα γή που ως μάνα απλά υπομένει οπότε νομίζω ότι καταλαβαίνεις με τι στωικότητα θα απαντήσω. Το αγόρι τελειώνει στο τσακ μπαμ για να πάρουν σειρά και τα υπόλοιπα αγόρια! Καλώς η κακώς το θυλυκό μπορεί να συνευρεθεί ερωτικώς με περισσότερα του ενός αρσενικού τη φορά. Κοίτα το ζωικό βασίλειο. Η γάτα μου κάθε φορά που βγαίνει έξω κάνει πάταγο. Ο γάτος μου από την άλλη... αναγκαστήκαμε να του τα κόψουμε γιατί επειδή δεν προλάβαινε να πάρει σειρά του πρηζόντουσαν τόσο πολύ τ'αρχιδάκια που παραλίγο να μας μείνει στο χέρι μια φορά. ΑΛΛΑ, επειδή υπάρχουν και οι κοινωνικές συμβάσεις που δεν επιτρέπουν σε πολλούς από μας να ακολουθούμε ανάλογες τεχνικές με αυτές που περιέγραψα, μία είναι η απάντηση που μου έρχεται. Το πρόβλημα δεν είναι που ο δημιουργός έκανε το αγόρι να μην αντέχει, το πρόβλημα είναι που το κορίτσι δε γκρινιάζει για σοβαρά θέματα.
αφού το κορίτσι στο πήδημα
ικανοποιεί πάντα το αγόρι, γιατί το αγόρι ψάχνει πάντα καινούργιο
κορίτσι να πηδήξει;
καλά με κοροιδεύεις έτσι; ποιο φαγητό σ'αρέσει; Ο μουσακάς. ωραία, επί είκοσι χρόνια κάθε μέρα μουσακά. Πόσο κλασσικό, πόσο ελληνικό, πόσο αληθινό παράδειγμα! νομίζω στον σεξουαλικό τομέα δεν ψάχνουμε την ικανοποίηση αποκλειστικά και μόνο, ψάχνουμε καταρχήν την περιπέτεια και μετά την ικανοποίηση. Γιατί αλήθεια, δεν σε ικανοποιεί η χούφτα σου; εμ, ψάχνεις όμως και παραέξω... είναι το πίρι πίρι, η άβολη αρχή, η εξερευνηση, η εξoικίωση, η βαρεμάρα, η δυσπεψία... ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΟΚ! νομίζω πως έτσι πρέπει να είναι. Και νομίζω πως δεν ισχύει μόνο για τ'αγόρια αυτό αλλά και για τα κορίτσια επίσης. Δεν είμαι δα και λάθος της φύσης (καλά εννοείται πως όχι) αλλά ούτε και σπάνιο φαινόμενο. Πόσο φριχτά βαριόμαστε εμείς οι γυναίκες. Πόσο φριχτά σας βαριόμαστε όταν κανονίζετε να ψήσετε στο μπαλκόνι, και να πιείτε μπύρες... όταν γυρνάτε από τη δουλειά, όταν βαριέστε να πάτε στο γαμωσουπερμάρκετ.... αλήθεια, γιατί νομίζεις ότι μας αρέσει να μας γαμάτε από πίσω; πόσο φριχτά βαριόμαστε να δούμε τη φάτσα σας μερικές φορές....
οι ιθαγενείς που
δεν διαθέτουν δαντέλες, ζαρτιέρες και τα συναφή, έχουν λιγότερο πάθος -
επιτυχία στο πήδημα;
Όχι, δεν είναι θέμα dna μάνα μου. Δεν έχω τέτοια άποψη και δεν βρίσκω και λόγο να δικαιολογεί τέτοια άποψη. Απλά εγώ δε βρίσκω έλληνα γκόμενο, ρίξε το φταίξιμο σε μένα! Αλοίμονο, ποια είμαι εγώ να πω οτι φταίνε οι έλληνες; ή οι γκόμενοι; εδώ δε μπορώ να καταλάβω ούτε καν τι πανικός έχει πέσει με τους βύζους τώρα τελευταία. Όπου κοιτάξω ή βλέπω βύζους, ή άντρες να κοιτάνε βύζους. Μια φορά ρώτησα έναν γιατί; Ένας στους δύο έχει τέτοια εξάρτηση. Η μάνα σου έχει τέτοια εξάρτηση. Ξέρεις τι μου απάντησε υποθέτω.... "Άσε ήσυχη τη μανα μου ρε μουνί!!!!"
Περιμενω νέα σου στο απαυτό μου. Μια φορά είχα γνωρίσει έναν alex... ήταν με διαφορά ο καλύτερος άντρας που γνώρισα και περπάτησε πάνω στη γή... όταν έλεγα το όνομά του μου κοβόταν η ανάσα. ακόμα.