Κυριακή 5 Ιανουαρίου 2014




αγαπητή φίλη (ελπίζω να έχω μαυρίσει καλά καλά το όνομα και να μη φαίνεται για να μη σε εκθέσω. Η φώτο προφίλ σου είναι ακίνδυνη, όλες οι φώκιες στα ίδια νερά κολυμπάμε).
Θα σου απαντήσω εγώ γιατί οι αστρολόγοι αυτές τις μέρες είναι δυσεύρετοι. Θα κάνω λοιπόν μία από τις σπάνιες αλλά διορατικές προβλέψεις μου. 

Εσύ κι ο άντρας σου θα πάτε κατα διόλου. Καμμία ελπίδα δεν έχετε.

Γιατί δε φτάνει που ενώ έχεις ενεργοποιήσει το ελληνικό πληκτρολόγιο συνεχίζεις να γράφεις greeklish, δε φτάνει που αντί να ασχοληθείς με τον φουκαρά χαλβαδιάζεις στα site αστρολογίας και κοινωνικής δικτύωσης, αλλά είσαι τόσο ντιπ χαϊβάνι που την αστρολογική πρόβλεψη έπρεπε να τη ζητήσεις πριν τον παντρευτείς. Τώρα να σου πεί τι; Περαστικά;;;;; Ε περαστικά λοιπόν!

Ευχαριστώ και ελπίζω να σε βοήθησα. Δώσε μου ένα τηλέφωνο επικοινωνίας του συζύγου (σου σου). Θα στον φέρω καινούριο.

Δευτέρα 23 Δεκεμβρίου 2013

καταλαβαίνεις ότι οι προτεραιτότητες έχουν αλλάξει, (λόγω ηλικίας; λόγω ένδειας;) όταν βγαίνεις για (ας το πούμε) χριστουγεννιάτικες αγορές και αντί για βρακάκια, καλτσάκια, μπλουζάκια, παπουτσάκια αγοράζεις την νέα ηλεκτρική γκριλιέρα της τάδε εταιρίας και μάλιστα είσαι πολύ ευχαριστημένος με την επιλογή σου. Αυτή τη ζωή εγώ δεν την ήθελα για μένα. Εξακολουθώ να θεωρώ τον εαυτό μου περσόνα και προσπαθώ να πιστέψω πως είναι ένα καταθλιπτικό επεισόδιο και θα περάσει. Κατά τα άλλα η Αννίτα Ναθαναήλ, κατά πολύ μεγαλύτερή μου ηλικιακά και επίσης κατα πολύ φτωχότερη σε άλλους τομείς, δίνει κι αυτή τον αγώνα της θεωρώντας υψίστης σημασίας την καταναλώση λαχανικών από τα παιδιά της και την επάρκεια ύπνου, ενώ προφανώς η ιδέα να τους στρώσει στο διάβασμα μπας και απαλλάξει τον κόσμο από δύο ρέπλικες του εαυτού της, δεν της έχει περάσει από το μυαλό. Όπως η ίδια παραδέχεται, σχεδόν ξεδιάντροπα, η πρώτη της σκέψη στις ελληνικούρες των τέκνων, είναι "τι θα πει ο μπαμπινιώτης;" (ίδια και απαράλλαχτη με την αντίδραση της μάνας μου όταν φορούσα το σκισμένο τζιν στα 90s "τι θα πει ο κόσμος") αλλά ευτυχώς μένει εκεί καταπώς φαίνεται - και λέω "ευτυχώς" γιατί ο έντονος προβληματισμός κάνει ρυτίδες και αναμφισβήτητα η Αννίτα Ναθαναήλ είναι μία ωραία κυρία. Το έχω πει αρκετές φορές και θα το επαναλάβω επί τη ευκαιρία, το να κάνεις παιδί είναι επιλογή. Και η επιλογή δεν πρέπει να έγκειται πλέον στο αν θες ή όχι αλλά αν ο κόσμος μπορεί να το αντέξει.

"Και κάπως έτσι επιλέγω τις μάχες μου...  Αυτές που έχω την πολυτέλεια να χάσω και αυτές στις οποίες θα σταθώ αμείλικτη υποστηρικτής. Όπως στο θέμα του ύπνου και της διατροφής ας πούμε. Τα φρούτα και τα λαχανικά είναι τα φιλαράκια μου και το καθημερινό ραντεβού με το μαξιλάρι δεν το χάνει κανείς! Εκεί παίρνω το αίμα μου πίσω και κερδίζω με διαφορά... "
-Αννίτα Ναθαναήλ, source: http://bit.ly/JVCuQH




Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013

ξέρεις τι είναι κατάντια; Να διατείνεσαι ότι αγαπημένος σου συγγραφέας είναι ο ξενόπουλος τη στιγμή που μετά απ'αυτόν έχει περάσει ένας εμπειρίκος, ένας γκάτσος, ένας ιωάννου, μία διδώ σωτηρίου, μία έλλη αλεξίου ρε αδερφέ. Πόσο μπορεί να ταυτίστηκες εσύ με τη στέλλα βιολάντη δηλαδή;

για να μην πω γι'αυτούς που αναπολούν τα πλάνα μάτια της Κυβέλης όταν αναπνέει ανάμεσά μας η Ρένη Πιττακή και η Μάγια Λυμπεροπούλου. Πόσο αρχαιοκαβλωσύνη δηλαδή; πόση ναφθαλίνη. πόσος εμετός.

νομίζω πως η διανόηση και η τέχνη στη σύγχρονη ελλάδα κινείται στις σελίδες των παλαιάς κοπής γυναικείων περιοδικών που προστάζει φούστα πένσιλ με γόβα και τελικά ανακυκλώνεται στο αναμάσημα καθώς ασφαλές θέμα συζήτησης είναι μόνο το πεθαμένο.

Και να φανταστείς ότι είμαι απόφοιτος του Εθνικού.


Δευτέρα 18 Νοεμβρίου 2013

...είχα και καιρό να βγω κανονικό ραντεβού, από αυτά που πας για να μιλήσεις, όχι άλλα λέει η θειά μου άλλ'ακούν τ'αυτιά μου δηλαδή. Ε, το κατάπια το ρημάδι το λεξοτανίλ γιατί ή αυτό ή που θα μ'έπιανε χεζοβολιό από τον τρόμο μου. Ξέρεις, άμα είμαι ντυμένη αισθάνομαι ανυπεράσπιστη. Πες πες πες και αφού με έχει προειδοποιήσει ότι έχει τον τρόπο του με τις γυναίκες γιατί μπορεί να μην είναι ωραίος αλλά ξέρει να τα λέει, γυρνάει και μου λεει "για την ηλικία σου όμως καλά κρατιέσαι". Αυτόν τον άνθρωπο στο παρελθόν τον έχω γαμήσει κυρίες και κύριοι. Τέτοιο κοινωνικό έργο επιτελώ!

Σάββατο 9 Νοεμβρίου 2013

τα τραγούδια πρέπει να μένουν στα τραγούδια όπως και οι ιστορίες στα βιβλία και οι σπαραξικάρδιες σκηνές στις ταινίες και τα λουλούδια στην κυρία από μένα. δεν δουλεύει η μαγεία εκτός και είναι κάτι που το λέω εκ πείρας και εξ'επαγγέλματος. φυσικά κανείς δε βάζει μυαλό αλλά από ένα σημείο και ύστερα καταντά αυτοκτονία. διαπιστώνω πως η κουβέντα είναι υπερεκτιμημένη, πήξαμε στις αναλύσεις και στις εξομολογήσεις εκ βαθέων. έμαθα για το λουμπάγκο και τον τραυλισμό που τον βασάνιζε όταν ήταν παιδί, ομολόγησα πως στον ελέυθερο χρόνο μου πλάθω κουλουράκια. "στα είπα όλα, φίλα με τώρα" και έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου αλλά από τηγανίτα τίποτα. αν πήδηξε ο οδυσσέας ιωάννου ή ο μίλτος με αυτό το τραγούδι, εμένα να με χέσετε.





Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2013

γενικά δεν αισθάνομαι και πολύ αισιόδοξη. θα προσπαθήσω να το πω με όσες το δυνατόν λιγότερες βρωμοκουβέντες είναι δυνατόν -αν και η εντολή του ψυχαναλυτή μου είναι να βρίζω όσο το δυνατόν περισσότερο. Βλέπετε, η φυσική συστολή που είχα ανέκαθεν και η όψη μίσχου κυκλαμίνου δε βοήθησε ιδιαίτερα στο να αναπτύξω έναν ισορροπημένο χαρακτήρα που όταν είναι αυτυχισμένος το χρεώνει στον εαυτό του ως επιτυχία και όταν είναι δυστυχισμένος το πετά στα μούτρα του άλλου ως αποτυχία. Οπότε τώρα ενηλικιώνομαι μαζί με τους άλλους έφηβους που έχω και χάσμα γενεών.

γιατί λοιπόν είναι αυτό το μέρος τόσο ωραίο εξωτερικά και τόσο σκατά εσωτερικά; το κακό dna; το όνομα βαρύ σαν ιστορία; τα ξένα συμφέροντα; ο κρόνος ανάδρομος; αυτό το μέρος είναι ακριβώς όπως μια εξωτική, ηλίθια καλλονή που επιπλέον έμεινε κι αμόρφωτη γιατί το κοντινότερο σχολείο ήταν πολύ μακριά από το χωριό της, ας πούμε αιώνες περπάτημα. Φυσικά και αναμφισβήτητα αν η χώρα ήταν μουνί θα ήταν αξιογάμητο και από αυτά που τα κερνάς, τα πας για φαγητό και τους κάνεις όλα τα χατήρια. Επίσης θα ήταν και ηλίθιο. Γιατί θα το γάμαγες όχι απλά χωρίς να του κάνεις τα χατήρια αλλά θα σε παρακαλούσε κιόλας ενώ εσύ θα το έπαιζες δύσκολος. Και μέσα στην αμορφωσιά του θα σε προέτρεπε να μη βάλεις προφυλακτικό σκουφάκι γιατί ως γνωστόν αν δεν χύσεις εντός δεν αφήνεις απογόνους. (Επειδή σε αυτό το σημείο θυμάμαι και την κοινωνική προσφορά πρέπει να ενημερώσω τις απανταχού κορασίδες πως αφενός αυτό το τελευταίο ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ και αφετέρου κυκλοφορούν κι αρρώστιες).

τώρα θα μου πεις "τα μέρη τα κάνουν οι άνθρωποι". Και θα έχεις απόλυτο δίκιο. Εμείς είμαστε οι εξωτικές ομορφιές, οι ασχήμιες και οι αγράμματοι. Θυμάμαι μια φορά κάτι που μας είπε μία καθηγήτρια καλλιτεχνικών στο σχολείο "Η Ελλάδα δεν έζησε ποτέ την Αναγέννηση". Η Ελλάδα πήγε από τον Μεσαίωνα στο τίποτα. Τη σκέφτομαι καμμιά φορά σαν τους φυλακισμένους στο υπόγειο του Underground. Μπήκες από το σκότος στο ακόμα πιο απόλυτο μαύρο. Έζησες σκυφτός και πιο σκυφτός κι ακόμα πιο σκυφτός για να μη σπας το κεφάλι σου στο ταβάνι, για να επιβιώσεις. Και ξαφνικά μπάφιασες και από μία περίεργη συγκυρία σου άνοιξε η πόρτα και βγήκες στο φως. Κοιτάς τριγύρω και όλα έχουν αλλάξει τόσο πολύ που είναι αδύνατον να το συλλάβεις. Για τους άλλους φυσικά η μετάβαση από τον αλυσιδωτό θώρακα στο φράκο ήταν ομαλή. Εντωμεταξύ ημίγυμνες στρουμπουλές άρχισαν να ποζάρουν αυτάρεσκα και έγινε και μια βιομηχανική επανάσταση τη στιγμή που εσύ ήσουν ακόμα με τη φούστα και το φέσι. Δε λέω, τιμημένη η φουστανέλα αλλά και η μετάβαση στο παντελόνι πονεί, άσε που συγκαίγονται και τ'αχαμνά σου. Και εδώ η μετάβαση έγινε εν μία νυκτί. Τρέξαμε όλοι αλλόφρωνες να προλάβουμε να μοιάσουμε. Όχι να είμαστε. ΝΑ ΜΟΙΑΣΟΥΜΕ. Νομίζω πως αν το δεις έτσι δικαιολογείται η βλαχειά μας και η γυφτιά μας και η μικροπρέπειά μας και όλα. Αυτό που δεν δικαιολογείται είναι η ηλιθιότητα. Σ'αυτό απάντηση δεν έχω. Είμαστε όλοι ηλίθιοι. Και εσείς που δεν το παραδέχεστε ακόμα περισσότερο. Εγώ τουλάχιστον είμαι όμορφη (αυτοσαρκασμός).


Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Ο Έλληνας που έχεις Συνηθίσει.

αυτός που σε ανάρτηση "ενημερωτικού" μπλογκ για καταγγελία βιασμού (http://bit.ly/1aJKdxu), απαντάει "τα χρειαζόταν το πουτανάκι". Αυτός που κάνει τον κόπο να αφήσει σχόλιο "προσέχτε παιδιά που τον δίνεται γιατί έχει γεμίσει ο τόπος καριόλες που μετά σου κάνουν μήνυση και ζητούν λεφτά". Ο φιλόξενος έλληνας που επισημαίνει "μπα; είχαμε τις αγγλίδες, τώρα τα κάνουν και οι βελγίδες;". Αυτός ο μοντέρνος νεοέλληνας που αναρωτιέται: "τι δουλειά είχε να τα πίνει στο μπαρ και να μιλάει με δύο άντρες;".

Είναι γνωστός μάλλον νόμος στο κράτος του νεοέλληνα ότι απαγορεύεται δια ροπάλου να πίνεις στο μπαρ με δύο άντρες. Και μου λές μετά για μπούργκες και αηδίες....

Ο νεοέλληνας λοιπόν ο αγράμματος και αστοιχείωτος που φυσικά δεν πιστεύει στην ισότητα των δύο φύλων καθώς η φύση τον "προίκισε" απλόχερα και καλά έκανε, σαν να του το χρώσταγε η πλάση. Αυτός ο άντρας "ο σωστός" που θέλει τη γυναίκα και πουτάνα και αγία, και βρωμιάρα στο κρεββάτι και κυρία στην κουζίνα, και έτσι και γιουβέτσι. Που αν δεν θέλει να "κουνήσει την αχλαδιά" μάλλον είναι κρύα κομπλεξική ανοργασμικιά (και βγαίνει και με τις φίλες της αντί να περιμένει τον πασά να επιστρέψει στο σπίτι) ή λεσβία. Και που δεν έχει δικαίωμα να ζητάει σεξ εκτός αν επιθυμεί να αναπαραχθεί. Γιατί έτσι κάνουν στο ζωικό βασίλειο (ξέρει αυτός σαν τράγος που είναι). Ο τύπος που του φαίνεται δικαιολογημένος ο βιασμός όταν κάποια ντύνεται -κατά τη γνώμη του - προκλητικά. Αυτό το υπέρλαμπρο μυαλό που θεωρεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα σε "καλομαθαίνουν". Αυτός που τελειώνει το ακατάσχετο και άκρως ακατανόητο λογίδριο δίνοντας συμβουλές στα απανταχού θυληκά και κουνώντας το δάχτυλο "δεν θα είσαι ποτέ ευτυχισμένη και οι βιασμοί από 'δω και πέρα θα πολλαπλασιάζονται". ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΞΕΚΑΘΑΡΑ ΒΙΑΣΤΗΣ. Και αυτός ο νεοέλληνας πρέπει να σοδομισθεί βάναυσα από την κάθε τρόϊκα (και όχι για ευχαρίστηση). Αυτός ο νεοέλληνας αξίζει όλα όσα τραβάει και του αξίζουν και δέκα φορές χειρότερα. Είναι η ντροπή του κόσμου, που δεν είναι και πολύ καλύτερος γενικά, αλλά είναι ο λόγος που οποιοσδήποτε εύχεται και προσεύχεται για αφανισμό αυτού του μπασταρδοκράμματος είναι σχεδόν δικαιολογημένος (με την έννοια ότι δεν δικαιολογώ επουδενί τον φόνο ούτε ΚΑΝ ως ποινή, αλλά κάτι τέτοιες στιγμές ας πούμε πως αν έσκαγε το ηφαίστειο της Σαντορίνης και σηκωνόταν κάνα τσουνάμι, δεν θα ήμουν ακριβώς συντετριμμένη).

Πες μου, πως αντέχεις αυτόν τον άνθρωπο να περπατάει δίπλα σου. Να ψηφίζει. Να σου τρώει τον αέρα.Κάπως έτσι γίνεται ο άνθρωπος ακραίος. Βλέποντας τέτοια αηδιαστικά υποκείμενα να περιφέρουν το άχρηστο σαρκείο τους ανέμελα, ίσως και περήφανα. Και μη μου πεις ότι είναι μεμονωμένη περίπτωση. Ξέρεις κι εσύ τέτοιους. Ειλικρινά, δε βαρέθηκες να τους ανέχεσαι;

Και λέω. Η δημοκρατία είναι για όσους την πιστεύουν και τη σέβονται και την εξασκούν. Η ελευθερία έκφρασης είναι για όσους την προασπίζονται και δεν τρομοκρατούν τους γύρω τους ("οι βιασμοί από 'δω και πέρα θα πολλαπλασιάζονται"). Ίσοι είναι αυτοί που αναγνωρίζουν την ύπαρξη του ίσου. Όλοι οι άλλοι πρέπει να αντιμετωπίζονται δίχως ανωτερότητα. Γιατί ανωτερότητα για τον κρετίνο σημαίνει αδυναμία. Φτύνω στα μούτρα σου Λεοπόλδε που θα έπρεπε να σε λένε ΛεοΠΟΡΔΟ.